WZC Sint-Pietersmolenwijk
Onderzoek naar de optimale werking van het woon-zorgcentrum (binnen de gekozen ZORGZONE) leidt tot een architectuur bestaande uit 3 bouwblokken die met elkaar verankerd worden door een luchtige sokkel.
De bouwblokken worden op danige wijze geschoven ifv privacy en lichttoetreding. Een afstand tot de perceelsgrenzen van 8.00m wordt hierbij gerespecteerd. Ieder bouwblok heeft zijn eigen specifieke relatie met de omgevende context. De patio’s die ontstaan door het uithollen van de volumes genereren omsloten en/of overdekte buitenruimtes die als buitenruimtes op maat van de bewoners zullen ingericht worden. Een lichte verdraaiïng van elk van de volumes zorgt ervoor dat de doelstellingen van voorgaand vermelde ingrepen nog worden versterkt.
De volumes worden aan elkaar gekoppeld op het gelijkvloers in een centraal knooppunt, die ook ondergronds wordt doorgetrokken.
Eén volume wordt opgetrokken uit vier bouwlagen en wordt naar achter geschoven in de richting van de Blankenbergse Dijk. De twee andere volumes worden beperkt tot drie bouwlagen, hierdoor blijft de landschappelijke impact beperkt en is het hoogteverschil van het gebouw aansluitend met de toekomstig te ontwikkelen polder- en terraswoningen minimaal.
Het optillen van volumes 1 &2 bovenop een niet doorlopende sokkel leidt ertoe dat de omgeving onder de gebouwen kan doorvloeien. Hierdoor ontstaat een interessante ruimtelijkheid waarbij buitenruimtes kunnen worden gedefinieerd van publiek tot privaat. Het vormt tevens een tool om de visuele en fysische doorwaadbaarheid te beheersen.