Beurssite Brugge

Het was zeer moedig dat Onze Stad durft te stellen, dat een dergelijk project - dat in bijna alle gevallen in andere steden weggeschoven zou worden naar een locatie in de periferie - hier gewoon in de binnenstad mag blijven.
Sterker nog, het is zich van de potentie van dit project bewust, het zal op deze locatie leven inblazen en werken als een generator van de Stad.

De enorme grootte van het project voor deze ligging is dus de grote uitdaging an sich.
Hoe kunnen we een gebouw van dergelijke omvang in deze beperkte omgeving ontwerpen; zodat de grootte niet alleen stedenbouwkundig en architecturaal goed functioneert, maar liefst - ondanks of juist vanwege zijn grootte - een bijzondere en waardevolle toevoeging voor de stad kan brengen?

De strikt maximale footprint en de omvang van beide programma’s (beurshal én congrescentrum) kan enkel gerealiseerd worden door een stapeling. Om de ruimtelijke impact te beperken lijkt een keuze waarbij één programma ondergronds is ‘weggewerkt’ logisch en wenselijk.

Dit werd uitgebreid onderzocht en bleken problematisch om verschillende redenen.

Een consequente stapeling bovengronds is de enige juiste.

Na de ongenaakbare hoge doos in een pittoreske omgeving, komt er nu een kolossaal gebouw in de plaats van meer dan 100 m lang, ca 50 m breed en ongeveer 17 m hoge gevel die weinig aanleiding biedt tot variatie. De impact hiervan is nog een heel stuk heftiger dan die van het huidige gebouw.
Als het niet lukt, een deel van het programma ondergronds weg te werken en bijgevolg naar boven gestapeld moet worden, blijft als enige optie het volume dusdanig te “kneden” dat de impact aanvaardbaarder wordt voor de buurt.

Er is gekozen te werken met terrassen in de volumetrie. Daarmee ontstaat de perceptie op het maaiveld dat het volume sterk gereduceerd wordt op het deel van de beurshal. Alles wat verder boven staat wordt in veel mindere mate waargenomen.
Met het terugspringen van het volume, is een kunstgreep toegepast die het grote volume op een verrijkende manier integreerbaar maakt in de ruimtelijk krappe context van het West - Brugge kwartier.

Het gebouw is zo ingeplant dat er een langwerpige pleinruimte ontstaat in de route tussen ‘t Zand en de Vesten. Hiermee sluit het aan op de kralensnoer van pleinen die een belangrijke drager van de publieke ruimte vormen.

Om logistieke redenen is gekozen om de beurshal op het gelijkvloers te houden en het congresgebouw erbovenop te plaatsen. Het is ook zo ontworpen dat iedere gevel zich naar de buurt richt om zijn grootste kwaliteit te bieden op die plaats.
De toegangen van beide hoofdfuncties bevinden zich elk aan een andere gevel. Intern kunnen ze heel eenvoudig worden gekoppeld. Een derde gevel beleeft de toegang tot het dakpark, de vierde de belangrijke logistieke zijde en tenslotte de 5e gevel is de extra toegevoegde waarde naar de Stad.

Wat kan het gebouw aan de stad geven, dat meer is dan het oplossen van problemen binnen de te krappe ruimte? Het gebouw zou de stad een publiek plein terug kunnen geven. Het plein wordt als het ware naar boven “gevouwen”, waar het gebouw zich onder verschuild. Hierdoor wordt het grote gebouwvolume niet alleen aanvaardbaar, maar krijgt het ook daarboven ook nog een ondenkbare kwaliteit erbij: een openbaar terraslandschap dat het mogelijk maakt Brugge vanuit een onverwacht perspectief te beleven. Het dak is geïnterpreteerd als een landschappelijk element dat bomen, groenstroken, publiek toegankelijke terrassen, trappen, een iets afgescheiden terras voor het congrescentrum en twee pop-up restaurants verenigd.

Het dak zou een meerwaarde kunnen bieden voor de direct omringende buurt, en tegelijkertijd voor de gehele stad. Met zijn uitzicht en zijn pop-up restaurants biedt het een attractie zowel specifiek voor buurtbewoners, voor Bruggelingen in het algemeen, als ook voor de toeristen en de congresbezoekers.